Μέθοδοι θεραπείας για διάφορες μορφές ψωρίασης και τα χαρακτηριστικά τους

Η ψωρίαση είναι μια από τις πιο κοινές δερματικές παθήσεις. Σύμφωνα με τη Διεθνή Ομοσπονδία Ενώσεων Ψωρίασης (IFPA), η ψωρίαση διαγιγνώσκεται σε 125 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, η ασθένεια αναπτύσσεται σε άτομα σε ηλικία εργασίας: μεταξύ 15 και 35 ετών. Άνδρες και γυναίκες αρρωσταίνουν με τον ίδιο ρυθμό. Παρά την εκτεταμένη φύση της νόσου, δεν κατανοούν όλοι οι ασθενείς τι είναι η ψωρίαση, τι προκαλεί την εμφάνισή της και πώς να την αντιμετωπίσουν. Ας ασχοληθούμε με όλες τις ερωτήσεις με τη σειρά.

Εν συντομία για το κύριο πράγμα

Η ψωρίαση είναι μια χρόνια φλεγμονώδης αυτοάνοση νόσος που χαρακτηρίζεται από το σχηματισμό ειδικών «πλακών» στο δέρμα. Ο αυτοάνοσος μηχανισμός σχετίζεται με την παραγωγή προστατευτικών αντισωμάτων έναντι των κυττάρων του ίδιου του οργανισμού που λανθασμένα εκλαμβάνονται από αυτόν ως ξένα. Οι επιστήμονες έχουν αποδείξει εδώ και καιρό τη σύνδεση μεταξύ της νόσου και της ενεργοποίησης του ανοσοποιητικού συστήματος, αλλά το τι ακριβώς προκαλεί την αποτυχία της αναγνώρισης των δικών του κυττάρων δεν έχει ακόμη διευκρινιστεί με βεβαιότητα.

Η γενετική προδιάθεση για ψωρίαση έχει αποδειχθεί: εάν και οι δύο γονείς είναι άρρωστοι, η πιθανότητα να υποφέρει και το παιδί από ψωρίαση είναι 50%. Μερικά γονίδια υπεύθυνα για την ανάπτυξή του έχουν ακόμη εντοπιστεί. Επιπλέον, έχει αποδειχθεί η επίδραση ορμονικών διαταραχών, νευρικής έντασης, μεταβολικών διαταραχών και ιογενών λοιμώξεων στην εκδήλωση ψωριασικών βλαβών στον οργανισμό.

Σε πολλές περιπτώσεις, η ψωρίαση συνοδεύεται από ασθένειες άλλων οργάνων και συστημάτων:

• σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2;
• μεταβολικό σύνδρομο?
• παθολογία του ήπατος και της χοληφόρου οδού.
• στεφανιαία νόσο?
• αρτηριακή υπέρταση.

Ταξινόμηση και συμπτώματα της ψωρίασης

Οι κύριες κλινικές εκδηλώσεις της νόσου εξαρτώνται από τη μορφή και την πορεία της.

1. Κοινή ψωρίαση: Χαρακτηριστικά εξανθήματα εμφανίζονται στο δέρμα που μοιάζουν με κοκκινισμένες περιοχές ανυψωμένες πάνω από την επιφάνεια του δέρματος (οι λεγόμενες βλατίδες) με επιφανειακό ξεφλούδισμα. Αυτό προκαλεί το σχηματισμό λευκών φολίδων, εξ ου και η δεύτερη ονομασία της ψωρίασης - ψωρίαση. Εάν ξύσετε μια τέτοια περιοχή, μπορείτε να παρατηρήσετε το "φαινόμενο κηλίδας στεαρίνης" - ο αριθμός των νιφάδων αυξάνεται, μοιάζοντας με μια σταγόνα κατεψυγμένης στεαρίνης. Αφού αφαιρεθούν εντελώς τα λέπια, αποκαλύπτεται μια γυαλιστερή, υγρή τελική πλάκα, στην οποία εμφανίζονται μεμονωμένες μικρές σταγόνες αίματος όταν αφαιρεθούν περαιτέρω. Τέτοιες βλατίδες εντοπίζονται συνήθως στο τριχωτό της κεφαλής, στις εκτεινόμενες επιφάνειες των αρθρώσεων.
2. Εξιδρωματική ψωρίαση: Στη φλεγμονώδη περιοχή εκκρίνεται ένα φλεγμονώδες υγρό, το οποίο βρέχει τα λέπια και τα μετατρέπει σε κρούστες που δύσκολα αφαιρούνται.
3. Η σμηγματορροϊκή ψωρίαση είναι χαρακτηριστική για περιοχές του δέρματος με μεγάλο αριθμό σμηγματογόνων αδένων: ρινοχειλικές πτυχές, τριχωτό της κεφαλής, περιοχή μεταξύ των ωμοπλάτων και στο στήθος. Σε αυτή την παραλλαγή, σχηματίζονται πολύ φαγούρα πλάκες με κιτρινωπά λέπια.
4. Η μορφή σε σχήμα δακρύου εμφανίζεται συνήθως στα παιδιά και εμφανίζεται με τη μορφή πολλών μικρών κόκκινων βλατίδων με ελαφρά αποκόλληση.
5. Η φλυκταινώδης ψωρίαση είναι μια επιφανειακή φλύκταινα που εντοπίζεται συνήθως στις παλάμες των χεριών και στα πέλματα των ποδιών.
6. Γενικευμένες μορφές: ψωριασική ερυθροδερμία, που εκδηλώνεται με εκτεταμένες συρρέουσες εστίες που καλύπτουν το 90% της επιφάνειας του σώματος, και ψωρίαση από τσαμπουκά, που συνοδεύεται από εξόγκωση εκτεταμένων εστιών. Στις κοινές μορφές της νόσου, υποφέρει επίσης η γενική ευεξία: εμφανίζεται αδυναμία, αδιαθεσία και η θερμοκρασία του σώματος αυξάνεται.
7. Η ψωριασική αρθρίτιδα εκδηλώνεται με ερυθρότητα και πρήξιμο του δέρματος πάνω από τις αρθρώσεις, πόνο, περιορισμένη κινητικότητα των αρθρώσεων, παραμόρφωσή τους και δυσκαμψία κίνησης μετά τον ύπνο.
8. Η ψωριασική ονυχοδυστροφία είναι μια βλάβη των νυχιών. Χαρακτηριστικό είναι το «σύμπτωμα της κηλίδας λαδιού» (κιτρινωπό-καφέ κηλίδες κάτω από την πλάκα του νυχιού) και το «σύμπτωμα της δακτυλήθρας» (σημείο βλάβη στο νύχι).

Πώς αντιμετωπίζεται η ψωρίαση;

Οι μέθοδοι για τη θεραπεία της ψωρίασης βελτιώνονται και συμπληρώνονται συνεχώς, αλλά δεν υπάρχει φάρμακο που να μπορεί να νικήσει την ασθένεια για πάντα. Επομένως, οι κύριες στρατηγικές θεραπείας για την ψωρίαση στοχεύουν:

• μείωση της συχνότητας των παροξύνσεων.
• ανακούφιση των συμπτωμάτων της νόσου?
• βελτίωση της ποιότητας ζωής·
• Μείωση της πιθανότητας επιπλοκών και συννοσηροτήτων.

Η θεραπεία είναι συνήθως σε εξωτερική βάση, αλλά ορισμένες καταστάσεις μπορεί να απαιτούν νοσηλεία:

• σοβαρές γενικευμένες παραλλαγές της ψωρίασης, που επιδεινώνουν τη γενική κατάσταση του ασθενούς (ειδικά ερυθροδερμία και φλυκταινώδη ψωρίαση).
• η παρουσία επιπλοκών και συνοδών ασθενειών που επιδεινώνουν την κατάσταση του ασθενούς.
• την ανάγκη χρήσης φαρμάκων που απαιτούν τακτική παρακολούθηση των κλινικών και εργαστηριακών παραμέτρων.

Στη θεραπεία της ψωρίασης χρησιμοποιούνται τόσο τοπικά όσο και συστηματικά δραστικά συστατικά.

Τοπική θεραπεία

Αυτό το είδος θεραπείας αποτελείται από αλοιφές, τζελ και κρέμες που εφαρμόζονται απευθείας στις πληγείσες περιοχές.

Τοπικά γλυκοκορτικοειδή

Πρόκειται για ορμονικά φάρμακα που έχουν αντιφλεγμονώδη δράση στο δέρμα. Επιπλέον, οι ορμόνες μειώνουν τον κνησμό, αναστέλλουν την ανοσολογική απόκριση, μειώνουν την εξάπλωση της φλεγμονώδους διαδικασίας και εμποδίζουν τη σύντηξη των βλαβών. Αυτά τα φάρμακα είναι πολύ αποτελεσματικά, όπως δείχνουν πολλές μελέτες. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν είτε μεμονωμένα (για τοπικές μορφές) είτε σε συνδυασμό με άλλα μέσα.

Αυτή η ομάδα περιλαμβάνει Flucinar, Hydrocortisone, Elocom, Prednisolone, Advantan και Acriderm. Τα τοπικά γλυκοκορτικοστεροειδή είναι διαθέσιμα με τη μορφή κρεμών, αλοιφών και λοσιόν.

Το μειονέκτημα τέτοιων φαρμάκων είναι ο κίνδυνος συστηματικών (γενικών) επιδράσεων με παρατεταμένη χρήση και μεγάλες περιοχές έκθεσης. Ακολουθούν οι κανόνες για τη χρήση αυτών των φαρμάκων:

• Χρησιμοποιήστε μόνο στα συντομότερα δυνατά μαθήματα.
• Σε περίπτωση μόλυνσης, τα γλυκοκορτικοειδή θα πρέπει να προτιμώνται σε συνδυασμό με αντιβιοτικό ή αντιμυκητιακό.
• Τα παιδιά δεν πρέπει να εφαρμόζουν ορμόνες στο πρόσωπο, το λαιμό ή τις πτυχές του δέρματος.
• Είναι καλύτερα να ξεκινήσετε τη θεραπεία των παιδιών με αδύναμα ή μέτρια αποτελεσματικά φάρμακα (πρεδνιζολόνη, υδροκορτιζόνη).

Κατά κανόνα, ορμονικοί παράγοντες εφαρμόζονται σε ψωριασικές βλατίδες 1-2 φορές την ημέρα για έως και 1 μήνα. Με παρατεταμένη χρήση, μπορεί να εμφανιστούν οι ακόλουθες ανεπιθύμητες ενέργειες:

• κάψιμο, ερυθρότητα και φαγούρα?
• η εμφάνιση της ακμής?
• τοπική μόλυνση?
• αραίωση, ξήρανση του δέρματος.
• μείωση της μελάγχρωσης?
• ρίγες.

Το δέρμα στο πρόσωπο και στη βουβωνική χώρα υποφέρει συχνότερα από επιπλοκές.

Σαλικυλικό οξύ

Χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με τοπικά γλυκοκορτικοστεροειδή για σημαντική απολέπιση του δέρματος. Τα παρασκευάσματα που περιέχουν σαλικυλικό (Diprosalic, Acriderm SK, Elokom S) αφαιρούν αποτελεσματικά τις απολεπισμένες πλάκες και βοηθούν στην αποκατάσταση του δέρματος.

Βιταμοθεραπεία

Η βιταμίνη D είναι μια αποτελεσματική θεραπεία για τις τοπικές μορφές ψωρίασης επειδή μειώνει τη φλεγμονή και την υπερβολική διαίρεση των κυττάρων του δέρματος. Κρέμες ή αλοιφές που περιέχουν βιταμίνη D3 (calcipotriol, daivonex, calcitriene) εφαρμόζονται στις πλάκες 1-2 φορές την ημέρα για περίπου 2 μήνες. Δεν συνιστάται η θεραπεία μεγάλων περιοχών δέρματος με αυτό. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε συνδυασμό με γλυκοκορτικοειδείς ορμόνες.

Οι ανεπιθύμητες ενέργειες κατά την τοπική χρήση της βιταμίνης D3 είναι σπάνιες και εκφράζονται κυρίως σε κάψιμο, ερυθρότητα και κνησμό του δέρματος. Σε αυτή την περίπτωση είτε διακόπτω τη θεραπεία είτε χρησιμοποιώ την αλοιφή λιγότερο συχνά. Σε περίπτωση υπερδοσολογίας, είναι πιθανές συστηματικές εκδηλώσεις υπερβιταμίνωσης D: μειωμένη οστική πυκνότητα και σχηματισμός λίθων στα νεφρά.

Τα φάρμακα αυτής της ομάδας δεν συνταγογραφούνται πριν από την έναρξη της θεραπείας με υπεριώδη ακτινοβολία.

Δεν μπορείτε να χρησιμοποιείτε εξωτερικά φάρμακα που βασίζονται σε σαλικυλικό οξύ και ανάλογα βιταμίνης D ταυτόχρονα - αυτό οδηγεί στην αδρανοποίησή τους και μειώνει σημαντικά την αποτελεσματικότητα της θεραπείας.

Ψευδάργυρος πυριθειόνη

Τα σκευάσματα αυτής της κατηγορίας (Skin-Cap, Zinocap) παράγονται με τη μορφή κρεμών, αερολυμάτων και σαμπουάν. Χρησιμοποιούνται όχι μόνο για τη θεραπεία της ψωρίασης, αλλά και για την πρόληψη των υποτροπών. Ο μηχανισμός δράσης είναι μια αντιβακτηριακή, αντιμυκητιακή δράση και επιβράδυνση της κυτταρικής διαίρεσης. Τα φάρμακα μπορεί να προκαλέσουν αλλεργίες, ξηρότητα και ερεθισμό του δέρματος με επαναλαμβανόμενη χρήση. Επομένως, η περίοδος θεραπείας δεν πρέπει να διαρκεί περισσότερο από 1,5 μήνα.

Συστημική θεραπεία

Αυτή η επιλογή θεραπείας χρησιμοποιεί φάρμακα σε μορφή δισκίου ή ένεσης. Επηρεάζουν όχι μόνο τον ιστό του δέρματος, αλλά και τα εσωτερικά όργανα. Η συστηματική θεραπεία χρησιμοποιείται για μέτρια έως σοβαρή ψωρίαση.

Μεθοτρεξάτη

Ένα φάρμακο από την ομάδα των κυτταροστατικών που σταματά την κυτταρική διαίρεση. Συνταγογραφείται για ψωριασική αρθρίτιδα, ερυθροδερμία, φλυκταινώδη και χυδαία ψωρίαση όταν δεν ανταποκρίνεται σε άλλους τύπους θεραπείας.

Οι δόσεις μεθοτρεξάτης επιλέγονται μεμονωμένα και λαμβάνονται μία ή πολλές φορές την εβδομάδα. Μετά την υποχώρηση της έξαρσης, το φάρμακο συνεχίζει να λαμβάνεται στην ελάχιστη αποτελεσματική δόση. Το φάρμακο συχνά προκαλεί παρενέργειες, επομένως αυτή η θεραπεία απαιτεί συνεχή ιατρική παρακολούθηση. Πιθανές παρενέργειες:

• μείωση του αριθμού όλων των κυττάρων του αίματος.
• καταστολή της όρεξης, ναυτία, έμετος.
• ο σχηματισμός ελκών και διαβρώσεων σε οποιοδήποτε μέρος του πεπτικού συστήματος.
• βλάβη στο ήπαρ και το πάγκρεας.
• πονοκέφαλος, υπνηλία, κράμπες?
• οπτικές διαταραχές?
• νεφρική δυσλειτουργία?
• Καταστολή των διαδικασιών σχηματισμού γεννητικών κυττάρων.
• μειωμένη λίμπιντο?
• πόνος στις αρθρώσεις και τους μύες?
• μη μολυσματική πνευμονία.
• αλλεργικές αντιδράσεις.

Το φάρμακο διακόπτεται εάν εμφανιστεί σοβαρή δύσπνοια, βήχας, ανάπτυξη σοβαρών μολυσματικών ασθενειών, αναιμία ή σημαντική αύξηση των δεικτών αίματος νεφρικής ή ηπατικής ανεπάρκειας.

Κυκλοσπορίνη

Ένα φάρμακο που καταστέλλει τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Δεδομένης της αυτοάνοσης φύσης της ψωρίασης, μια τέτοια θεραπεία δικαιολογείται, ωστόσο, μια γενική μείωση της ανοσίας συχνά οδηγεί σε μολυσματικές και ογκολογικές επιπλοκές. Ως εκ τούτου, το φάρμακο χρησιμοποιείται σπάνια ως θεραπεία συντήρησης, αλλά συνταγογραφείται μόνο για παροξύνσεις. Ξεκινήστε τη λήψη κυκλοσπορίνης με ελάχιστες δόσεις, οι οποίες στη συνέχεια αυξάνονται μέχρι να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Παρενέργειες της κυκλοσπορίνης:

• μειωμένη νεφρική λειτουργία, οίδημα, αυξημένη αρτηριακή πίεση.
• τοξική επίδραση στο ήπαρ και το πάγκρεας, ναυτία, χαλαρά κόπρανα.
• Σχηματισμός κακοήθων όγκων και λεμφωμάτων.
• μείωση του αριθμού των κυττάρων του αίματος.
• μυϊκός πόνος, κράμπες?
• Πονοκέφαλο;
• Αλλεργίες.

Η χρήση της κυκλοσπορίνης απαιτεί συνεχή ιατρική παρακολούθηση, τακτικές εξετάσεις αίματος και άλλες απαραίτητες εξετάσεις.

Ρετινοειδή

Τα ρετινοειδή (ασιτρετίνη, ισοτρετινοΐνη) είναι παράγωγα βιταμίνης Α που έχουν ομαλοποιητική επίδραση στη διαίρεση και την κερατινοποίηση των κυττάρων του δέρματος. Η διάρκεια της θεραπείας με τέτοια φάρμακα είναι κατά μέσο όρο 2 μήνες, η δόση επιλέγεται ξεχωριστά. Υπάρχει επίσης ένας ορισμένος κίνδυνος ανεπιθύμητων ενεργειών όταν χρησιμοποιείτε ρετινοειδή:

• ξήρανση των βλεννογόνων.
• ξεφλούδισμα του δέρματος?
• μυκητιασική αιδοιοκολπίτιδα?
• τριχόπτωση, αραίωση, εύθραυστα νύχια.
• πόνος στους μυς και τις αρθρώσεις.
• φλεγμονή του ήπατος, ίκτερος.
• Ναυτία, διαταραχές κοπράνων.

Παρά τις πιθανές παρενέργειες, αυτά τα φάρμακα είναι ασφαλέστερα από προηγούμενες επιλογές, ειδικά αν λάβουμε υπόψη ότι όλες αυτές οι επιπλοκές είναι αναστρέψιμες και εξαφανίζονται κάποιο χρονικό διάστημα μετά τη διακοπή του φαρμάκου. Τα ρετινοειδή δεν συνταγογραφούνται ταυτόχρονα με μεθοτρεξάτη, καθώς αυτό αυξάνει τον κίνδυνο βλάβης των ηπατικών δομών.

Μονοκλωνικά αντισώματα

Τα μονοκλωνικά αντισώματα (infliximab, adalimumab, efalizumab) είναι βιολογικά προϊόντα γενετικής μηχανικής που είναι αντισώματα. Έχουν την ικανότητα να καταστέλλουν τις αυτοάνοσες διεργασίες και να μειώνουν τη φλεγμονή. Αυτά τα φάρμακα χορηγούνται είτε υποδορίως είτε ενδοφλεβίως όχι περισσότερο από μία φορά την εβδομάδα. Οι αρνητικές τους επιπτώσεις στον οργανισμό συνδέονται κυρίως με την καταστολή της ανοσολογικής απόκρισης:

• την προσθήκη μόλυνσης οποιουδήποτε εντοπισμού.
• καλοήθη και κακοήθη νεοπλάσματα.
• αλλεργικές εκδηλώσεις?
• πονοκέφαλος, ζάλη?
• Κατάθλιψη;
• ναυτία, έμετος?
• Πόνος στις αρθρώσεις και στους μυς.

Η χρήση φαρμάκων αυτής της κατηγορίας είναι δυνατή σε συνδυασμό με μεθοτρεξάτη.

Συστηματικά γλυκοκορτικοειδή

Τα συστηματικά γλυκοκορτικοειδή (πρεδνιζολόνη, δεξαμεθαζόνη) χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για τη θεραπεία της ψωριασικής αρθρίτιδας και των οξέων γενικευμένων μορφών της νόσου σε ενέσεις και σταγονόμετρα. Αλλά και σε αυτές τις περιπτώσεις, η ορμονοθεραπεία δεν πρέπει να διαρκεί πολύ, καθώς υπάρχει κίνδυνος επιδείνωσης της διαδικασίας και ανάπτυξης φλυκταινωδών μορφών.

Πρόσθετη φαρμακευτική αγωγή

Αυτή η ομάδα περιλαμβάνει φάρμακα που είναι απαραίτητα για τη διόρθωση συνοδών ασθενειών που επιδεινώνουν την πορεία της ψωρίασης και για τη θεραπεία των αρθρικών μορφών της νόσου.

1. Λόγω της υψηλής συχνότητας παροξύνσεων της ψωρίασης στο πλαίσιο μιας ασταθούς νευρικής κατάστασης, χρησιμοποιούνται ψυχοφάρμακα. Ειδικότερα, συνταγογραφούνται αντικαταθλιπτικά (αμιτριπτυλίνη, φλουοξετίνη, βενλαφαξίνη) και φάρμακα κατά του άγχους - ηρεμιστικά (διαζεπάμη, φαιναζεπάμη, βουσπιρόνη). Τα αντικαταθλιπτικά συνήθως συνταγογραφούνται για παρατεταμένη κατάθλιψη και στρες και λαμβάνονται για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Τα ηρεμιστικά μπορούν να ληφθούν μία φορά όπως απαιτείται, ανάλογα με τις εξωτερικές συνθήκες. Αυτή η ομάδα φαρμάκων καταστέλλει το άγχος, την ανησυχία, την ευαισθησία σε παράγοντες άγχους και ομαλοποιεί τον ύπνο. Ωστόσο, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι τα φάρμακα έχουν επίσης αντενδείξεις και παρενέργειες που δεν επιτρέπουν πάντα τη λήψη τους ταυτόχρονα με την κύρια θεραπεία για την ψωρίαση.
2. Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα χρησιμοποιούνται στη σύνθετη θεραπεία της ψωριασικής αρθρίτιδας για τη μείωση της φλεγμονώδους αντίδρασης, του οιδήματος και του πόνου. Τα προϊόντα αυτά παράγονται με τη μορφή δισκίων, ενέσιμων διαλυμάτων, πηκτωμάτων και αλοιφών για εξωτερική χρήση. Λόγω της αρνητικής επίδρασης στη γαστρεντερική οδό (σχηματισμός έλκους), αυτά τα φάρμακα συνταγογραφούνται για τη μικρότερη δυνατή διάρκεια.
3. Τα αντιισταμινικά χρησιμοποιούνται μερικές φορές για την ανακούφιση του κνησμού του δέρματος. Συνταγογραφούμενα φάρμακα πρώτης (Tavegil, Suprastin), δεύτερης (Fenistil, Claritin) ή τρίτης (Zyrtec, Erius) γενιάς. Η αποτελεσματικότητα αυτών των φαρμάκων είναι σε μεγάλο βαθμό συγκρίσιμη, αν και τα φάρμακα τρίτης γενιάς δεν έχουν μια τόσο κοινή παρενέργεια των αντιισταμινικών όπως η αυξημένη υπνηλία.

Φυσικοθεραπεία για την ψωρίαση

Η υπεριώδης ακτινοβολία (UVR) περιλαμβάνει την έκθεση ολόκληρου του σώματος ή μεμονωμένων τμημάτων του σώματος σε ακτινοβολία με μήκος κύματος 311-313 nm. Αυτή η τεχνική δεν είναι εφαρμόσιμη για σοβαρές γενικευμένες μορφές ψωρίασης και την καλοκαιρινή της παραλλαγή, καθώς μπορεί μόνο να επιδεινώσει τη διαδικασία.

Η επιλεκτική φωτοθεραπεία (θεραπεία PUVA) είναι ένας τύπος υπεριώδους ακτινοβολίας, αλλά το μήκος κύματος που χρησιμοποιείται εδώ είναι 310-340 nm. Αυτή η επιλογή φυσικοθεραπείας σας επιτρέπει να επιτύχετε μακροχρόνια ύφεση με τακτική χρήση. Μία συνεδρία μπορεί να διαρκέσει έως και 2 ώρες, το συνιστώμενο σύνολο είναι 35. Μετά τη διαδικασία μπορεί να εμφανιστεί ξηροδερμία, που απαιτεί τη χρήση ενυδατικής κρέμας. Η θεραπεία με PUVA έχει μια σειρά από αντενδείξεις, όπως νεφρική ανεπάρκεια, σακχαρώδη διαβήτη και όγκους του δέρματος.

Η ακτινοθεραπεία περιλαμβάνει τη θεραπεία του δέρματος με μαλακές ακτίνες Χ, οι οποίες καταπολεμούν αποτελεσματικά τον κνησμό και το σχηματισμό νέων πλακών.

Κατά τη διάρκεια της θεραπείας με υπερήχους, το δέρμα εκτίθεται σε κύματα υπερήχων που έχουν αντιφλεγμονώδη, αντιβακτηριδιακή, αναλγητική και αντικνησμώδη δράση. Μια διαδικασία διαρκεί 15 λεπτά, δεν προκαλεί καμία ενόχληση και είναι καλά ανεκτή. Συνιστώνται συνολικά 14 διαδικασίες.

Ο ηλεκτρούπνος επηρεάζει έμμεσα την πορεία της ψωρίασης και βελτιώνει την ψυχολογική κατάσταση του ασθενούς. Αυτός ο χειρισμός παράγει ένα ηρεμιστικό αποτέλεσμα, βελτιώνει τον ύπνο, αυξάνει την αντίσταση στο στρες και μειώνει την υπερβολική διεγερσιμότητα του νευρικού συστήματος. Μία συνεδρία μπορεί να διαρκέσει έως και 1 ώρα. συνιστάται η διεξαγωγή τουλάχιστον 10 διαδικασιών.

Ψυχοθεραπεία

Ο ρόλος μιας ασταθούς ψυχικής κατάστασης στην ανάπτυξη της ψωρίασης έχει αποδειχθεί από πολλές μελέτες. Σε άτομα με γενετική προδιάθεση, διάφορα στρες, φόβοι, αγωνίες και εμπειρίες συχνά οδηγούν στην εμφάνιση ή επιδείνωση της ψωρίασης. Η ψυχοθεραπεία είναι επομένως σημαντική για την πρόληψη των παροξύνσεων και γενικά τη μείωση της συχνότητας των υποτροπών.

Κατά τη διάρκεια της συνεδρίας, ο ειδικός συνομιλεί με τον ασθενή, θέτει βασικές ερωτήσεις και προσπαθεί να ανακαλύψει την αιτία των ψυχολογικών προβλημάτων. Περαιτέρω συνεδρίες στοχεύουν στη σταθεροποίηση της συναισθηματικής κατάστασης του ασθενούς. Ένας ψυχοθεραπευτής μπορεί να σας διδάξει πώς να αντιμετωπίζετε το άγχος στη δουλειά και στο σπίτι, να βρείτε μια διέξοδο για την αρνητική ενέργεια και να αναπτύξετε μια θετική στάση απέναντι στον εαυτό σας και στον κόσμο γύρω σας.

Θεραπευτική διατροφή για την ψωρίαση

Οι ασθενείς με ψωρίαση συνιστώνται:

• Πίνετε περισσότερα υγρά: 7-10 ποτήρια νερό ή φρεσκοστυμμένους χυμούς την ημέρα.
• Τρώτε περισσότερα φρούτα και λαχανικά: σταφύλια, νεκταρίνια, κεράσια, ανανάδες. Παντζάρια, καρότα, αγγούρια, λάχανο, σκόρδο, κρεμμύδια, άνηθος, κύμινο.
• Μην ξεχνάτε το πρωτεϊνικό συστατικό της δίαιτας: αυγά κοτόπουλου, άπαχο κρέας, ξηρούς καρπούς, όσπρια.
• Υπάρχουν μόνο φυσικά γλυκά: αποξηραμένα βερίκοκα, χουρμάδες, σταφίδες.
• Μην χρησιμοποιείτε πάρα πολλά εσπεριδοειδή, ντομάτες, κόκκινες πιπεριές, φράουλες και μέλι.
• Αποφύγετε τη σοκολάτα και το πλήρες γάλα με πολλά λιπαρά.
• Μην πίνετε αλκοόλ, καφεΐνη, πικάντικα, αλμυρά ή καπνιστά τρόφιμα.

Εναλλακτικές μέθοδοι για την καταπολέμηση της ψωρίασης

1. Η κρυοθεραπεία αναφέρεται στην επίδραση εξαιρετικά χαμηλών θερμοκρασιών στο σώμα, η οποία μπορεί να συμβεί τοπικά και γενικά. Ο μηχανισμός για τη βελτίωση της κατάστασης της ψωρίασης είναι η βραχυπρόθεσμη αντίδραση του οργανισμού στο στρες στο κρύο. Σε αυτό το πλαίσιο, υπάρχει μια ταχεία στένωση και επακόλουθη επέκταση των αιμοφόρων αγγείων, η οποία οδηγεί σε αυξημένη ροή αίματος και μείωση της φλεγμονής. Επιπλέον, οι χαμηλές θερμοκρασίες επιβραδύνουν πολύ την ταχύτητα των νευρικών ερεθισμάτων και εμποδίζουν τον σχηματισμό νέων βλαβών. Η γενική κρυοθεραπεία πραγματοποιείται σε ειδικό κρυοθάλαμο, στον οποίο δεν επιτρέπεται η παραμονή του ατόμου για περισσότερο από 3 λεπτά. Η θερμοκρασία σε αυτό ρυθμίζεται στην περιοχή από -110 – -130°C. Ολόκληρο το μάθημα δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 30 διαδικασίες. Στην τοπική κρυοθεραπεία, περιοχές του δέρματος με πλάκες ψωρίασης εκτίθενται σε ατμούς υγρού αζώτου (θερμοκρασία -140 - -160 ° C). Κατά τη διάρκεια της έρευνας, διαπιστώθηκε ότι μετά από μια σειρά επεμβάσεων, οι ψωριασικές βλατίδες γίνονται ωχρές, γίνονται μικρότερες, το ξεφλούδισμα και ο κνησμός εξαφανίζονται.
2. Η υδροθεραπεία χρησιμοποιείται συχνά σε σανατόρια με ιαματικό νερό. Τα ψάρια Garra rufa που ζουν σε τέτοια νερά τρώνε χονδροειδή σωματίδια και λέπια από την επιφάνεια του δέρματος, αφήνοντας ανέγγιχτες τις υγιείς περιοχές.
3. Η πλασμαφαίρεση είναι μια αρκετά περίπλοκη διαδικασία κατά την οποία λαμβάνεται αίμα από το σώμα του ασθενούς, καθαρίζεται από τοξίνες, ανοσοσυμπλέγματα και μικροοργανισμούς και επιστρέφει στη γενική κυκλοφορία του αίματος. Για τον καθαρισμό του αίματος χρησιμοποιείται ειδική φυγόκεντρος. Η θετική επίδραση της πλασμαφαίρεσης στην ψωρίαση σχετίζεται με την απομάκρυνση των ανοσοσυμπλεγμάτων που υποστηρίζουν την αυτοάνοση αντίδραση, των προϊόντων αποδόμησης που προκύπτουν ως αποτέλεσμα χρόνιας φλεγμονής, καθώς και των μικροοργανισμών και των τοξινών τους από την κυκλοφορία του αίματος όταν εμφανίζεται μια δευτερογενής μόλυνση.
4. Η λασποθεραπεία είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για τη βελτίωση της υγείας των ασθενών με ψωρίαση. Λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε μεταλλικά άλατα, η θεραπευτική λάσπη καταστέλλει τη φλεγμονώδη διαδικασία, προάγει την αναγέννηση των ιστών και μαλακώνει τις τραχιές περιοχές του δέρματος. Με τη θεραπεία με λάσπη, μπορείτε να επιτύχετε καλύτερα αποτελέσματα στη θεραπεία της ψωριασικής αρθρίτιδας. Πριν την εφαρμογή στο δέρμα, η λάσπη θερμαίνεται στους 39 ° C, στη συνέχεια εφαρμόζεται ένα λεπτό στρώμα στις περιοχές που καλύπτονται με πλάκες και αφήνεται να δράσει για 30 λεπτά. Στο τέλος της διαδικασίας, η βρωμιά ξεπλένεται με ζεστό νερό και το δέρμα λιπαίνεται με μια μαλακτική κρέμα.

Συνταγές παραδοσιακής ιατρικής για την ψωρίαση

Οι λαϊκές θεραπείες για τη θεραπεία της ψωρίασης χωρίζονται σε δύο ομάδες: παρασκευάσματα για χορήγηση από το στόμα και εξωτερικές θεραπείες. Η πρώτη κατηγορία περιλαμβάνει:

• Βάμμα σελαντίνης. Το βότανο αυτού του φυτού διατίθεται στο φαρμακείο. 2 κ.σ. μεγάλο. Το αποξηραμένο βότανο περιχύνεται με 500 ml αλκοόλ ή βότκα και αφήνεται να εγχυθεί για 10-14 ημέρες. Στη συνέχεια, το βάμμα διηθείται και λαμβάνεται 20 g τρεις φορές την ημέρα.
• Αφέψημα από φύλλα δάφνης. Προσθέστε 15 φύλλα δάφνης σε 1 λίτρο βραστό νερό και μαγειρέψτε για περίπου ένα τέταρτο της ώρας. Στη συνέχεια φιλτράρουμε, αφήνουμε να κρυώσει και πίνουμε 1 κ.γ. μεγάλο. 3 φορές την ημέρα για 1 μήνα.
• Σπόροι άνηθου. 2 κ.σ. μεγάλο. Σπόροι, ρίξτε 1 ποτήρι βραστό νερό, αφήστε το να βράσει για περίπου τρεις ώρες, φιλτράρετε, πίνετε ½ ποτήρι δύο φορές την ημέρα.
• Λιναρόσπορος. 1 κ.γ. μεγάλο. Σπόροι, ρίξτε ένα ποτήρι βραστό νερό, ανακατέψτε, αφήστε όλη τη νύχτα, πάρτε το πρωί πριν το πρωινό.

Εξωτερική παραδοσιακή ιατρική για τη θεραπεία της ψωρίασης:

• Ιχθυέλαιο. Εφαρμόστε ένα λεπτό στρώμα στις βλατίδες, αφήστε το για μισή ώρα και στη συνέχεια ξεπλύνετε με ζεστό νερό.
• λινέλαιο. Εφαρμόστε στην πληγείσα περιοχή έως και 6 φορές την ημέρα.
• Αλοιφή αυγού. Χτυπάμε 2 αυγά κοτόπουλου, προσθέτουμε 1 κ.γ. μεγάλο. Ιπποφαές ή σησαμέλαιο και 40 γρ ξύδι. Λιπάνετε τις πλάκες τρεις φορές την ημέρα.
• Αλοιφή πίσσας πρόπολης. 30 g πρόπολης και 50 g πίσσας θερμαίνονται και αναδεύονται σε λουτρό νερού. Εφαρμόστε σε εξανθήματα ψωρίασης έως και τέσσερις φορές την ημέρα.

Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι ανεξάρτητα από τις εναλλακτικές μεθόδους και τις λαϊκές μεθόδους που χρησιμοποιείτε στη θεραπεία της ψωρίασης, δεν πρέπει να αντικαθιστούν την κύρια παραδοσιακή θεραπεία. Όλα τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται κατά της ψωρίασης πρέπει να συνταγογραφούνται από γιατρό. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κάνετε αυτοθεραπεία ή να αλλάξετε τη δόση και το θεραπευτικό σχήμα του φαρμάκου κατά βούληση.